کاش فقط یک لحظه هم به سرنوشت زنان و فرزندانتان فکر می کردید، خدا بزرگه و بزرگوار، کاش دفاع از حرم و حریم زن و فرزندتونو به ما مردم نمی سپردید تا کسانی مثل ابوالفضل سپهر دیگه شعر نگن اتل متل یه مادر، نحیف و زار و خسته ... کاش هیچکی یتیم نشه کاش هیچی بی کس نشه، البته که خدا هست و بزرگه و بزرگوار ولی: کجا دانند حال ما سبک بالان ساحلها؟ کنار گود نشستن و گفتن لنگش کن. شهدا رفتند و فکر نکردند که ما فقط 2 تا کلمه بیشتر بلد نبودیم که بگیم: 1- عکس شهدا را میبینیم و عکس شهداعمل می کنیم! 2- شهدا شرمنده ایم!
یا حق
